Etiologia i epidemioloiga
Choroba Osgood-Schlattera to uraz przeciążeniowy, pojawiający się u aktywnych nastolatków. Stan ten jest bardziej powszechny wśród chłopców w wieku od 12 do 15 lat i pojawia się częściej u sportowców uprawiających dyscypliny biegowe oraz skocznościowe. Choroba Osgooda-Schlattera występuje wtórnie do powtarzających się naprężeń i mikrourazów spowodowanych siłami wywieranymi przez mocne więzadło rzepki na miejsce jego przyczepu, którym jest delikatna płytka wzrostowa na guzowatości kości piszczelowej. Siła ta powoduje podrażnienie, a w cięższych przypadkach częściowe wyrwanie płytki wzrostowej guzowatości kości piszczelowej. Siła wzrasta wraz z wyższymi poziomami aktywności fizycznej.
Objawy choroby Osgood-Schlattera
Choroba Osgood-Schlattera zwykle manifestuje się bólem przedniej części kolana z obrzękiem lub bez, który może być jednostronny lub obustronny. Ból zlokalizowany jest ponad guzowatością piszczelową i stopniowo nasila się wraz z aktywnością fizyczną, szczególnie podczas biegania i skakania. Wraz z odpoczynkiem poprawia się i ustępuje od kilku minut do kilku godzin po zaprzestaniu podżegającej aktywności fizycznej. Ból nasila się również podczas bezpośredniego urazu kolana, klęczenia i kucania. Ból może być odtwarzany przez wyprost kolana z oporem i aktywne lub bierne zgięcie kolana. Nad guzowatością piszczeli znajduje się wyniosłość z tkliwością dotykową w miejscu przyczepu ścięgna rzepki.
Diagnostyka choroby Osgood-Schlattera
Ostateczna diagnoza choroby Osgood-Shlatertera następuję w oparciu o objawy kliniczne. Diagnostyka obrazowa zazwyczaj nie jest konieczna. Niemniej, w celu uniknięcia badania RTG bardzo często wykonuje się badanie USG. Badanie ultrasonograficzne miejsca przyczepu więzadła rzepki do guzowatości kości piszczelowej może ujawnić te same nieprawidłowości anatomiczne, co zwykłe zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa i obrazy rezonansu magnetycznego. Do cech ultrasonograficznych choroby Osgooda-Schlattera zalicza się: (1) obrzęk nieskostniałej chrząstki stawowej i pokrywające ją tkanki miękkie; (2) fragmentacja i nieregularność ogniska kostnienia; (3) pogrubienie i obniżona echogeniczność dystalnej części więzadła rzepki
Piśmiennictwo:
Autor: Dr n. k. f Marcin Grześkowiak PT OMPT